Yanapay, weekenden, reizen
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
11 November 2013 | Bolivia, La Paz
Op dit moment zit ik in de bus onderweg naar Copacabana, samen met Anne ben ik vrijdagavond na een laatste vluchtig buffet bij het restaurant van Yanapay vertrokken naar Puno. Daarna overgestapt op de bus naar Copacabana. Een voor mij bekende route want hier ben ik eerder ook een weekend heen geweest. Ik blijf hier 1 dag en ik ga dan door naar La Paz. Anne heeft andere plannen maar leuk om het eerste stuk samen te doen.
De tijd in Cusco is ontzettend snel gegaan is dan ook dubbel om weg te gaan. Ik ga de drukte en dan bedoel ik vooral het verkeer ook als in herrie absoluut niet missen maar ik ben er 9 weken geweest en heb het heel gezellig gehad met alle mensen ie ik heb ontmoet.
Afgelopen tijd ben ik ook nog weekenden weggeweest naar Arequipa en de Sacred Valley. Erg leuk en mooi allebei en lekker af en toe even weg te gaan. Naar arequipa ben ik 4 dagen geweest dus dat was wel een minivakantie! Hier 2 dagen de stad bekeken, erg mooi en koloniale bouwwerken. Onder andere een mooi klooster bezocht. Ook een tour van 2 dagen gedaan door de Colca Canyon. Heel erg mooi, condors gezien en naar een oase gelopen. De wandeling was best zwaar, 3 uur naar beneden lopen onder rechte tussenstukken en ik had last van mijn nek door een kleine botsing eerder in een taxi. Dan ook besloten de volgende dag omhoog een ezel te nemen haha. Dat lachen kwam overigens pas later en ik kan niet zeggen dat ik volledig ontspannen op de ezel zat, ik had na het eerdere paardrijden ook besloten niet meer op een paard, tja of ezel te gaan zitten maar na een tijdje begon ik het toch leuk te vinden en kon ik genieten van het uitzicht. Mijn ezel was ook wel heel oplettend en lief dus dat hielp ook mee. Wel voelde ik me rond deze tijd niet zo lekker, veel last van mijn buik. Toch maar even laten testen bij terugkomst en de uitkomst was een parasiet en salmonella. Erg balen maar meteen gestart met medicijnen. Ik ben overigens niet de enige, 2 anderen hebben ook parasieten gehad dus het is echt oppassen met eten en drinken. Iets wat dus toch erg lastig is.
Naast alle leuke uitjes heb ik natuurlijk 4 weken bij het project van Aldea Yanapay gewerkt. In deze weken kwamen alle emoties om de hoek kijken, als ik het project moet omschrijven is dat onder andere 'vrolijk' 'liefde' 'kinderen' 'chaos' 'frustraties'.
Het was bijzonder te zien hoe de kinderen de vrijwilligers zien, veel kinderen zijn erg aanhankelijk. De gedachte van Yuri is om de kinderen vooral nieuwe dingen bij te brengen over de hele wereld en ze liefde te geven. Dit is een mooie gedachte maar er zijn ook een aantal kinderen met veel problemen, die eigenlijk meer, psychologische hulp nodig zouden moeten hebben. Hier is alleen geen geld voor, noch voor de ouders want die zijn vaak ook een oorzaak van problemen. Dit maakt het wel dubbel omdat ik me afvraag in hoeverre de kinderen hier later iets aan zullen hebben.
Zelf heb ik de hele maand bij 'art' gezeten nadat ik dit had gevraagd dus daar was ik erg blij mee. Ik dacht veel te kunnen veranderen en verder te gaan waar Dynke was gestopt. Maar toen ik na een weekend terug kwam was het na het georganiseerd te hebben weer een grote chaos, dit was voor mij heel frustrerend maar tegelijkertijd een eye opener want het blijkt dus dat het als vrijwilliger heel lastig is om iets te willen veranderen. Misschien lukt dit wel als je er een paar maanden zit en regelmatig om de tafel gaat met de vaste medewerkers.
Ondanks dit was het een bijzondere tijd om er te werken en de laatste dagen heb ik het dus los gelaten alles op orde willen hebben en heb ik me meer op de kinderen gericht wat goed voelde. Mijn laatste dag hebben we Halloween gevierd en was het dus een groot feest, erg leuk voor de kinderen! Ik heb deze dag niet echt afscheid genomen maar ben de week erop nog even langs geweest om wat kinderen dag te zeggen. Toen wel even kippenvel want er waren 2 jongetjes die me omhelsde en bedankte en het niet leuk vonden dat ik zei dat ik wegging. Net deze twee zijn probleemkinderen en hebben mij vaak op de zenuwen gewerkt maar ook zij hebben uiteindelijk een klein hartje, de laatste vrijdag nog bij het restaurant gegeten en daar Yuri en Deivid dag gezegd, de coördinatoren. Hier met de hele groep van MBP gegeten en iedereen dag gezegd.
Ook de trailer van de documentaire staat nu online. Arno en Karin hebben regelmatig op het project gefilmd, de kinderen, Yuri en mij. Ook heb ik gedurende deze maand een videodagboek bij gehouden. Op dit moment zijn ze klaar met filmen en zitten ook in La Paz dus daar zal ik ze nog wel even zien.
Nu is mijn reis 'alleen' echt begonnen, nu op weg naar La Paz waar ik een paar dagen zal verblijven, hierna ga ik door naar Sucre wat een hele leuke stad schijnt te zijn. Hier blijf ik een weekje en dan ga ik naar Potosi en Uyuni, waar ik de tour salar de Uyuni wil doen en daarna terug naar La Paz waar ik naar de jungle vlieg (Rurrenbaque) en dan.. Costa Rica!!
Besos!
De tijd in Cusco is ontzettend snel gegaan is dan ook dubbel om weg te gaan. Ik ga de drukte en dan bedoel ik vooral het verkeer ook als in herrie absoluut niet missen maar ik ben er 9 weken geweest en heb het heel gezellig gehad met alle mensen ie ik heb ontmoet.
Afgelopen tijd ben ik ook nog weekenden weggeweest naar Arequipa en de Sacred Valley. Erg leuk en mooi allebei en lekker af en toe even weg te gaan. Naar arequipa ben ik 4 dagen geweest dus dat was wel een minivakantie! Hier 2 dagen de stad bekeken, erg mooi en koloniale bouwwerken. Onder andere een mooi klooster bezocht. Ook een tour van 2 dagen gedaan door de Colca Canyon. Heel erg mooi, condors gezien en naar een oase gelopen. De wandeling was best zwaar, 3 uur naar beneden lopen onder rechte tussenstukken en ik had last van mijn nek door een kleine botsing eerder in een taxi. Dan ook besloten de volgende dag omhoog een ezel te nemen haha. Dat lachen kwam overigens pas later en ik kan niet zeggen dat ik volledig ontspannen op de ezel zat, ik had na het eerdere paardrijden ook besloten niet meer op een paard, tja of ezel te gaan zitten maar na een tijdje begon ik het toch leuk te vinden en kon ik genieten van het uitzicht. Mijn ezel was ook wel heel oplettend en lief dus dat hielp ook mee. Wel voelde ik me rond deze tijd niet zo lekker, veel last van mijn buik. Toch maar even laten testen bij terugkomst en de uitkomst was een parasiet en salmonella. Erg balen maar meteen gestart met medicijnen. Ik ben overigens niet de enige, 2 anderen hebben ook parasieten gehad dus het is echt oppassen met eten en drinken. Iets wat dus toch erg lastig is.
Naast alle leuke uitjes heb ik natuurlijk 4 weken bij het project van Aldea Yanapay gewerkt. In deze weken kwamen alle emoties om de hoek kijken, als ik het project moet omschrijven is dat onder andere 'vrolijk' 'liefde' 'kinderen' 'chaos' 'frustraties'.
Het was bijzonder te zien hoe de kinderen de vrijwilligers zien, veel kinderen zijn erg aanhankelijk. De gedachte van Yuri is om de kinderen vooral nieuwe dingen bij te brengen over de hele wereld en ze liefde te geven. Dit is een mooie gedachte maar er zijn ook een aantal kinderen met veel problemen, die eigenlijk meer, psychologische hulp nodig zouden moeten hebben. Hier is alleen geen geld voor, noch voor de ouders want die zijn vaak ook een oorzaak van problemen. Dit maakt het wel dubbel omdat ik me afvraag in hoeverre de kinderen hier later iets aan zullen hebben.
Zelf heb ik de hele maand bij 'art' gezeten nadat ik dit had gevraagd dus daar was ik erg blij mee. Ik dacht veel te kunnen veranderen en verder te gaan waar Dynke was gestopt. Maar toen ik na een weekend terug kwam was het na het georganiseerd te hebben weer een grote chaos, dit was voor mij heel frustrerend maar tegelijkertijd een eye opener want het blijkt dus dat het als vrijwilliger heel lastig is om iets te willen veranderen. Misschien lukt dit wel als je er een paar maanden zit en regelmatig om de tafel gaat met de vaste medewerkers.
Ondanks dit was het een bijzondere tijd om er te werken en de laatste dagen heb ik het dus los gelaten alles op orde willen hebben en heb ik me meer op de kinderen gericht wat goed voelde. Mijn laatste dag hebben we Halloween gevierd en was het dus een groot feest, erg leuk voor de kinderen! Ik heb deze dag niet echt afscheid genomen maar ben de week erop nog even langs geweest om wat kinderen dag te zeggen. Toen wel even kippenvel want er waren 2 jongetjes die me omhelsde en bedankte en het niet leuk vonden dat ik zei dat ik wegging. Net deze twee zijn probleemkinderen en hebben mij vaak op de zenuwen gewerkt maar ook zij hebben uiteindelijk een klein hartje, de laatste vrijdag nog bij het restaurant gegeten en daar Yuri en Deivid dag gezegd, de coördinatoren. Hier met de hele groep van MBP gegeten en iedereen dag gezegd.
Ook de trailer van de documentaire staat nu online. Arno en Karin hebben regelmatig op het project gefilmd, de kinderen, Yuri en mij. Ook heb ik gedurende deze maand een videodagboek bij gehouden. Op dit moment zijn ze klaar met filmen en zitten ook in La Paz dus daar zal ik ze nog wel even zien.
Nu is mijn reis 'alleen' echt begonnen, nu op weg naar La Paz waar ik een paar dagen zal verblijven, hierna ga ik door naar Sucre wat een hele leuke stad schijnt te zijn. Hier blijf ik een weekje en dan ga ik naar Potosi en Uyuni, waar ik de tour salar de Uyuni wil doen en daarna terug naar La Paz waar ik naar de jungle vlieg (Rurrenbaque) en dan.. Costa Rica!!
Besos!
-
11 November 2013 - 19:17
Aat Koopmans:
Hallo Lisanne,weer een grote reis maken,leuk dat je met iemand Samen reist,maar hoe gaat het verder met je ? Nog lastvan die fieris,, hoop dat je er weer gauw van af bent, wens je een heel goedereis liefs oma aat -
11 November 2013 - 19:37
Carla Koopmans:
Lieverd een periode in Peru heb je nu afgesloten en nieuw avontuur staat voor de deur.
Leuk alle plannen die je hebt ik hoop dat je veel mooie en interessante plaatsen zal bezoeken. Geniet ervan en wees voorzichtig veel liefs en dikke kussen, mam xxxxxxxxxxxxx -
13 November 2013 - 17:25
Femke:
Hi Sis!
Wat een coole verhalen weer, heerijk om te lezen wat je allemaal meemaakt en ziet daar! Gek dat nu je tijd in Cusco er echt op zit en je nu verder gaat richting Bolivia. Ook weer een heel spannend avontuur! Ik ben heel benieuwd wat je daar nou weer allemaal gaat zien, hopelijk stuur je nog een paar mooie oerwoud foto's!! Ik vind het heel dapper van je dat je zomaar in je eentje eropuit trekt!
Heel veel plezier en geniet ervan!!
XXXX je zus -
16 November 2013 - 10:29
Helma Kruis:
Hoi Lisanne, wat een geweldige reis toch. Mooie verhalen...leuk om te lezen. Zo kunnen wij hier ook een beetje met je mee reizen. Ik hoop voor je dat het virus inmiddels onder controle is zodat je lekker kunt genieten van het vervolg van de reis. Heel veel plezier nog! Liefs Helma. -
25 November 2013 - 13:12
Annelies:
Ha lieve Lisanne,
Inmiddels hebben we heel wat appje's heen en weer laten vliegen.
Ik weet dat je geniet in Bolivia.
Het weer is bij jou heerlijk, terwijl wij rustigjes aan via de herfst richting winter gaan.
Jan heeft inmiddels miljoenen bladeren geharkt in onze tuin en nog is niet alles gevallen.
Duurt wat langer dit jaar, de vorst blijft nog uit.
Je bent nu plannen aan het maken voor een reis naar Costa Rica, fantastisch.
De tijd vliegt voorbij en voor je het weet staan we met z'n allen op Schiphol je op te wachten.
Kus van je oom en tante uit Bennekom.
We zijn trots op je en stoer dat je dit allemaal alleen onderneemt!
Je tante
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
