Bolivia, Costa Rica & Panama

Zo, hier is weer een verhaaltje. De laatste tijd veel gezien en meegemaakt. Het besef van tijd is lastig, vooral omdat het op dit moment zo warm is maar het wel al over een week kerstmis is! Daarnaast vliegt de tijd echt om, waar ik tijdens mijn vorige blog nog 3 maanden had, heb ik nu nog 3 weken.. Heel bizar en een heel dubbel gevoel.

Ik kijk er naar uit iedereen thuis weer te zien en te spreken maar ik kijk toch niet echt uit naar het klimaat! Ik had dan eerst ook het plan om langer te blijven maar 5 maanden is goed voor nu en ik heb ook wel zin om me te richten op mijn toekomst in het werkleven alhoewel, ook wel weer spannend.

Maar zover is het nu nog even niet! Op dit moment zit ik in een van de relaxte hostels ooit, inclusief natuurlijke zwembaden (zeewater omsloten door het hostel). Het is hier zo warm dat ik regelmatig het gevoel heb weg te drijven maar dan is er gelukkig dit heerlijke zwembad, ook erg goed voor nachtzwemmen. Oja het hostel bevindt zich in Panama, een minuut varen van Island Colon wat het hoofdeiland is van Bocas del Toro. Dit is een eilandengroep waar heel veel mooie natuur en dieren te vinden zijn. Zo heb ik op de Red frog beach, jawel de Red Frog gespot! Vandaag heb ik een snorkeltour geboekt voor morgen en verder is het hier vooral een beetje zwemmen en in de hangmat hangen. Dit kan ik dan ook echt wel vakantie noemen. Daarnaast zijn er ook genoeg feestjes, onder andere in het hostel op woensdag en zaterdag waar alle toeristen heenkomen, gezellig dus! Zelf ga ik niet elke avond uit omdat er overdag ook genoeg te doen is en ik me fit wil voelen. De dag begint hier in ieder geval goed met het zelf bakken van pannenkoeken en de staff zorgt voor een goede sfeer, allemaal jonge mensen zowel van hier als uit andere delen van de wereld. De eerste keer dat ik in mijn bed stapte was wel even wennen, net toen ik m'n ogen dicht wilde doen zag ik iets donkers wegspringen..iieh! Wat was dat? Oke niet over nadenken en ogen dicht. Waarschijnlijk was het een hagedis aangezien ik die nog is ben tegengekomen dus niks om over wakker te liggen. Wat het ook makkelijker in slaap komen maakt is de deining van het bed omdat ik een meter onder me het water hoor kabbelen.

Mijn aankomst op maandag begon goed met een jamsessie waar ik ook nog even kon meespelen want er is zelfs een viool. Goede sfeer en lekkere muziek. Dit is iets wat een rode draad in mijn reis is, overal kom ik muziek tegen en ook vaak op momenten dat ik me minder goed voelde, dit maakt het dan weer helemaal goed. Lokale groepen die Peruaanse muziek spelen, panfluiters ergens in een steegje en kinderen die oefen voor kerst met de muziekschool.

Dan even terug in de tijd, zo'n 5 weken geleden kwam ik aan in Sucre. Een leuk stadje wat een verademing is na La Paz. Een stuk rustiger en goed te overzien. Hier heb ik 2 weken verbleven in het hostel kultur cafe berlin. Een heeeel chill hostel waarvan de eigenaar een Duitser.
Hier zoals overal veel mensen leren kennen en met een man uit Nieuw Zeeland goed mijn Spaans geoefend, erg grappige man van eind dertig die zich volgens mij wat jonger voelde maar erg veel lol gehad. Ook nog 5 dagen Spaanse lessen genomen aangezien ik hier toch de tijd had. Iets wat ik nodig scheen te hebben, ik had hier meer rust en tijd om na te denken en alles van de tijd ervoor kwam er uit. De 2 maanden ervoor waren mooi maar toch ook wel intensief dus mijn tijd in Sucre was een moeilijker periode maar wel een goede.
Tijdens mijn verblijf hier ben ik onder andere na Potosí geweest, dit is de hoogste stad ter wereld wat ik ook wel een beetje voelde, tijdens mijn hele reis verder weinig last gehad van de hoogte in tegenstelling van veel anderen die er ziek van waren. Maar Potosí is naast dat het de hoogste stad is ook de stad van de vele mijnen en mijnwerkers. We hebben een bezoek aan de mijnen gebracht waarbij het mogelijk was om onder begeleiding van een mijnwerker de mijn in te gaan. Ik had hier geen behoefte aan en ben buiten gebleven met een paar anderen. Wel heb ik hier een vrouw gesproken die samen met haar kinderen voor de ingang van een mijn wonen, een moeilijk leven en heel erg koud. Ook werken er nog steeds kinderen in de mijnen terwijl er ook gidsen vertellen dat dit niet het geval is. Tegenwoordig wordt het onderwijs wel meer gestimuleerd. Heftig om te zien en te horen want het werk in de mijnen is heel zwaar en ongezond dus de mijnwerkers worden ook niet oud.

Na Sucre ben ik naar Tupiza vertrokken om vanaf hier de tour Salar de Uyuni te doen. Hier keek ik al lange tijd naar uit en nu was het bijna zover! Eerst nog even een busreisje hierheen waarbij ik bijna in Uyuni eindigde, de eindbestemming van de bus. Er werd namelijk bij aankomst 1 keer Tupiza geroepen en ik had het geluk dat ik hiervan wakker werd.. het rare was dat het nog donker was terwijl we om half 8 aan zouden komen, iets klopte niet. Maar de chauffeur had waarschijnlijk het gaspedaal goed ingedrukt want het bleek 4 uur 's nachts te zijn maar toch wel echt Tupiza. Hier 1 nacht verbleven en de volgende morgen stonden de jeeps klaar die bepakt werden. De tour duurde 4 dagen en dat was veel hobbelen, gelukkig vielen de afgronden mee maar we hebben over alle soort mogelijke 'wegen' gereden. De groep bestond uit de chauffeur, de kok en 3 anderen, een jongen uit Canada en een stel uit Australië. Allemaal eind 20. Een gezellige sfeer, hier zorgde ook de Boliviaanse muziek voor. Alhoewel, de hele dag dezelfde cd die op repeat staat..
Tijdens deze tour heel veel gezien zoals het groene en rode meer (de mineralen in water zorgen samen met de zon voor deze kleuren.) Veel flamingo's, vulkanen enz.. De laatste dag, de zoutvlakten was wel, naast de dag van mijn verjaardag wat ook een hele gave dag was een van de hoogtepunten! Vroeg vertrokken om zonsopgang te bekijken en even later zie je waar je ook kijkt alleen het wit van zout en af en toe in de verte een jeep. Echt een geweldige ervaring.

Naast deze bijzondere tour heb ik ook een jungletour in Rurrenabaque gedaan van 3 dagen. Vanuit Uyuni had ik een bus terug naar La Paz en vanuit daar een vliegtuigje, kleinste waar ik ooit in heb gezeten. Bij aankomst naar de touragency en vanaf daar een taxi naar de boot waar we met een groep van 7 het houten motorbootje instappen. Heel veel dieren gezien, met dolfijnen gezwommen en ons heerlijk vermaakt in de lodge waar we ons huiskrokodil hadden.

Morgen vertrek ik weer vanuit Bocas naar San Jose en dan ga ik de westkust bezoeken. Nog een fijne kerstavond al is deze in NL alweer bijna voorbij.

Liefs