PeruBoliviaPanamaCostaRica - Nederland

Maandag, ruim een week later na mijn aankomst in Amsterdam. Amsterdam, een stad maar ook een woord waarvan ik nog nooit zo blij was het te lezen op het vertrekbord in Madrid en er 2 uur later te landen. Ik hou van reizen maar nu duurde de terugreis toch wel erg lang. Mijn reis zag er als volgt uit: San Jose - Lima - Overnachting - Lima - Madrid - Amsterdam. Helaas, de 12urige vlucht van Lima naar Madrid niet geslapen maar nog wel een film gekeken (de helft zonder geluid gekeken omdat ik er pas later achter kwam dat je ook voor ‘Engels’ kon kiezen naast alleen Spaans). Nu zullen jullie wel denken, je hebt net 5 maanden Spaans gesproken en geleerd maar echt, ik heb nog heel wat bij te leren en ik was nu even te moe of te lui om me te concentreren op het Spaans. Naast de film die toch nog erg leuk was kwamen er regelmatig maaltijden voorbij en lekker dat ze waren! Zo bestond de avondmaaltijd uit pasta pesto en quinoa salade, om nog even in Peruaanse sferen te blijven (of eigenlijk er weer even in te komen na Costa Rica). Ik had de luxe dat ik voorin het vliegtuig zat, economy maar mét beenruimte en bij het raam. En dan nog niet kunnen slapen..

De laatste vlucht wist ik niet meer hoe ik moest zitten, ik kon niet meer zitten! Maar daar was toen de verlossende stem van de piloot; Dames en heren, over enkele minuten landen wij op Amsterdam Schiphol. YES. ZUCHT. TRAAN. LACH. Ik ben er, thuis, weer veilig geland. En als ik naar de bagageband loop is mijn familie niet te missen, ze staan allemaal zwaaiend en springend aan de andere kant van het raam. Communiceren is lastig op deze manier maar niet minder leuk, de bagageband begint te lopen en mijn tas komt al snel voorbij. Te snel want ik moet er achteraan rennen ondanks deze een felgroene hoes heeft dus niet te missen zou je zeggen.. laten we maar zeggen dat het de vermoeidheid is.
Dan is het tijd om door de deuren naar de welkomsthal te lopen en staan mijn ouders, zus en Ivo klaar met een spandoek die ze gemaakt hebben ze een welkom thuis ballon. Dank jullie wel!! Het schijnt een zachte winter te zijn maar binnen op de luchthaven is het al k k k koud. Maar het is een mooie en zonnige dag. Bij thuiskomst mag ik niet meteen naar binnen en als ik dan de huiskamer binnenstap is deze versierd en wordt ik verwelkomt door de muziek van Manu Chao. Me gusta!

Ik zal nog even een stukje terug in de tijd gaan want het laatste stukje van mijn reis ontbreekt nog. Na Bocas del Toro ben ik teruggegaan naar San Jose en hoewel ik de eerste keer niet zoveel van de stad moest weten was het fijn om terug te zijn op een bekende plek en zelf ga ik het dan meer waarderen. Er is ook veel te zien in deze stad, hier ben ik de laatste keer achtergekomen dat ik hier was maar daar later meer over. Deze keer had ik wel een ander hostel of in dit geval hotel gezocht want ik vond het hostel waar ik de vorige keer verbleef niet fijn. Nu verbleven in Kap’s Place, een hele fijne plek en rustgevend.
Het plan was om hierna naar Montezuma te gaan en hier oud en nieuw te vieren maar op het laatste moment er toch achter gekomen wat ik wel had kunnen weten, dat er geen bed meer vrij was. Achteraf gezien had ik er vast wel een hangmat kunnen vinden.. maar omdat ik toch weg wilde heb ik samen met een man die ik ontmoet had in het hostel en ook door wilde reizen de bus naar Fortuna gepakt, een toeristische plek maar goed voor een paar dagen. Hier heb ik mijn angst overwonnen met ziplinen. De grootste angst was eigenlijk meer voor het einde van elk traject, het remmen maar op elk punt stonden er mensen van het team om aanwijzingen te geven. Er was 1 traject waar remmen niet nodig was en je bij vertrek nog even een duw kreeg waardoor je in de lucht om je as draaide, dit is gaaaaf! Helaas was dit eenmalig. Tijdens deze tour een leuke groep Amerikanen ontmoet en na het ziplinen snel naar beneden langs een steile natuurlijke route naar de Fortuna waterval, deze is 70 meter hoog en ontzettend steil en sterk. Helaas niet veel tijd omdat we de bus terug wilde halen maar ik moest en zou dat water in. Wat een gevoel, de kracht van het water waar niet tegenin te zwemmen valt. Hierna dus snel weer omhoog om de bus te halen. Dit bleek overigens een tractor met aanhangkar te zijn, ook goed. We hebben het gehaald.

In het nieuwe jaar ben ik naar de westkust gereisd, mijn ‘laatste’ bestemming, San Jose niet meegerekend. Met busje en ferry kwam ik aan in Montezuma en omdat ik dacht dat er bij het hostel dat ik in gedachte had wel plek zou zijn daar uitgestapt. Helaas geen plek dus op naar het volgende hostel waarover ik had gelezen, dit was wel een stukje lopen inclusief 2 rugzakken. Sjok sjok en druppel druppel, de temperatuur hier was namelijk zo’n 30 graden. Heerlijk! Maar toen even niet. Shit ik ga het niet lang meer volhouden met die tas om m’n rug maar de mevrouw achter de balie zei dat ik het hotel aan de overkant kon proberen. Hotel Lucy en hier moest ik zijn, er was nog precies 1 bed over. VOOR MIJ! Het eerste wat ik deed was onder de douche springen. Hier was geen koude douche maar warm water zou ook totaal overbodig zijn. Ik deelde de kamer met 5 anderen maar ik heb weinig contact gehad omdat ze kwamen en gingen. Wel heb ik de eerste avond dat ik in het dorp ging eten Nadia ontmoet, een meisje uit Zwitserland. Het was meteen gezellig en de tijd die ik daar ben geweest heb ik vooral met haar doorgebracht. Montezuma bestaat uit 1 straat met veel restaurants, winkeltjes en 1 café. De straat ligt tussen de jungle en het strand in dus de hele dag hoor je hier vogel en zee geluiden. Hier dus echt een relaxte tijd gehad. Onder andere naar National park Cabo Blanco geweest, het oudste natuurpark maar helaas niet veel gezien maar wel een lekkere wandeltocht gemaakt. Daarnaast een waterval bezocht, paar dagen naar Santa Theresa (dorpje iets boven Montezuma) geweest en 2 keer een snorkeltour gedaan.

Samen met Nadia ben ik op de dag van haar verjaardag naar San Jose teruggegaan. Hier haar verjaardag ‘gevierd’ en de laatste dagen van mijn reis doorgebracht en nog wat leuke dingen in de stad tegengekomen zoals kleine kunstmusea met gratis toegang en nog heel wat kunst op straat. We verbleven hier weer in hetzelfde hotel als waar ik de laatste keer verbleef. Deze dagen was het voor mezelf het echt afronden van mijn reis, een raar idee maar ik had op dit moment wel heel veel zin om naar huis te gaan. Donderdag 16 januari had ik de eerste vlucht naar Lima waar ik een overnachting had. Op de luchthaven werd ik opgehaald en naar het hotel gebracht, de ochtend erna heb ik een taxi naar de luchthaven genomen en toen kwam ik dus na alle vluchten zaterdag in Amsterdam aan.

Het is wennen om terug te zijn, vooral de kou en grauwheid. Het is hier vergeleken met al die landen waar ik ben geweest zo kleurloos. Wel was de overgang van Costa Rica minder groot dan dat ik uit Peru terug zou zijn gekomen. De vraag die ik vaak krijg en heel logisch is, is wat ik het mooiste heb gevonden maar hier heb ik niet 1 antwoord op. Ik ben op zoveel plekken geweest, heb zoveel gezien en gehoord. Mensen, dieren, natuur, cultuur, muziek enz. en allemaal zo verschillend maar op hun eigen manier allemaal mooi. Als ik dan toch een hoogtepunt kan noemen dan was dat Uyuni, de zoutvlakten in Bolivia waar ik een tour gedaan heb met een 4 wheel drive. Maar ook de periode in Cusco was toch erg bijzonder. Ja en...….

Allemaal bedankt voor het lezen van mijn blog, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en een op deze manier een beetje hebben kunnen meegenieten. Daarnaast wil ik de mensen bedanken die een bedrag hebben gedoneerd voor Aldea Yanapay of voor de documentaire ‘Last Minute Weeshuis’ de documentaire over vrijwilligerswerk waaraan ik heb meegeholpen. Volg het op:

http://lastminuteweeshuis.nl/

Liefs Lisanne